Maandelijks archief: augustus 2013

Over lanterfanten

mag ik traag zijn zonder dat u me lui noemt

mag mijn dag een lente duren

in snelheid raakt mijn hoofd verstomd

korte nachten beletten me het dromen

waar leidt dit naar

nergens

waar wil je naartoe   ik wil

hier blijven staan

ga

ik vertel mijn verhaal wel aan de bomen

 

UIT ‘BOMEN’, 2011, Sanne Huysmans


Boom II

 

 

Als het einde nadert,

zal ik weten

dat ik het vuistje tijd,

het beetje zwaarte

dat aan mij was

verhaast heb

verstrooid heb.

 

De boom,

vroeger gekiemd,

zal nog groeien,

als alle herinneringen

aan mij

as zijn

verspreid

en vervlogen

wat een trage tijd.

 

Nu en dan,

geef ik toch toe,

heb ik verlangd

naar een vrijdag,

een lente,

de geuren van de ochtend,

de brandende schemering.

 

Uit hetzelfde vuistje

verliest de boom

elke winter

een korrel,

elke maan

een zucht,

wat een zwaarte,

een gewicht.

 

Als het einde nadert

zullen we dan

de blinde haast,

de gulzige slokken

zien?

En zal de boom

geduldig

het vuil van zijn grond

vegen?

 

UIT ‘BOMEN’, 2011, Sanne Huysmans


Verstrooide getuige

Ik trap alles plat, alles knakt met luide, loeiharde verwijten onder mijn zolen.

Ik ben er echt/Ik ben het echt!

Het schaamteloos cynisme dat anderen naar anderen drijft, kan ik slecht met moeite de allergrootste moeite afwenden, minder schaamteloze – nou ja – maar vaak benijde onverschilligheid in de plaats.

Ik ben niet boos, ik ben teleurgesteld.
Ik ben niet pessimistisch, ik ben bedroefd.

Voor meer heeft men snelheid nodig, wat onbetekenend is in een oneindigheid die nog uitbreidt. Voor dieper is traagheid nodig, maar wie kent dat nog?

Wat valt er te verliezen behalve het gevoel nog nooit te hebben verloren?

Alles ontstaat uit niets, nooit uit het bestaande. Zoals een soep nooit de aangelengde som is van twee maaltijden. Zo kan een beschreven blad enkel druipen van de inkt. En is muziek als praten geworden. Terwijl de schepping van het materiële enkel een feitelijke leegte vereist, vragen creaties van de ziel (zielige creaturen) ook leeghoofdigheid (geleedpotigheid).

Van eerdere en toekomstige gedachten ontgaat mij doel en bedoeling. Het volstaat dat ik ze heb gehad.

 

UIT ‘BOMEN’, 2011, Sanne Huysmans