De medleys van de journaals

Terug bladeren in mijn boekje: geschreven op 3 juli 2012. Gek hoe weinig er veranderd op een jaar.

“54, 38, 60, 103, 71 doden vandaag, 20 gedetailleerde foltermethodes minutieus beschreven. Syrië kruipt traag maar zeker naar de hoekjes van de krant, naar de medleys van de journaals. Het is misschien de grootste overwinning van al-Assad tot nog toe. Syrië-moeheid. Zoals we ook met klimaatmoeheid zitten.
Dat we de desinteresse dergelijke histories minder gewicht kunnen geven, is niet alleen hallucinant, het legt daarbij een zware last op onze schouders én op die van de pers.

Waar de internationale gemeenschap ten aanzien van Libië nog moord en brand schreeuwde, zelfs op kruistocht ging ter verdediging van de Democratie, Fundamentele Vrijheden en Mensenrechten, moet het Syrische volk het stellen met bevroren Zwitserse coupons.

Zoals in ’94 Rwanda niet belangrijk genoeg was, net als Soedan, zoals de klimatologische donderwolken die boven het Zuiden hangen, bij ons hoogstens als motregen arriveren; moeten we toegeven dat “waarden” een vreemd woord is in de internationale politiek.

Belangrijk, dat zegt het helemaal. De kwesties die op tafel liggen, zijn niet rijk genoeg aan belangen. Want als we de dingen bij hun naam noemen, weten we dat de ware drijfveer enge, nationale kortetermijnbelangen zijn.

Dit hoeft niet te betekenen dat ethiek de facto van het internationale toneel hoeft te verdwijnen, het is misschien zelfs de enige manier om het erin te krijgen.
Publieke opinie. Voor een populistische Sarkozy die op napoleontische wijze Kadhafi zou verschalken, was die immers belangrijk genoeg, net als voor andere wereldleiders die in de eerste plaats stemmenvreters zijn.

Willen weten is daarom noodzakelijker dan we denken. En wat wij, lezers, journalisten, redacteurs tot nieuws maken, op zijn beurt de realiteit beïnvloedt.”